முஸ்லீம் சமூகம் தங்களை சுற்றி என்ன, நடக்கிறது என புரிந்துகொள்ள வேண்டும்

 - Farzan -

அவர்கள் நினைத்ததை சாதித்துவிட்டார்கள் ,ஜனாதிபதி தேர்தலுக்கு பின்னர் முஸ்லிம்களை நோக்கிய இனவாதம் தனியும் என்ற எதிர்பார்ப்புக்கள் நலிவடைந்து வருவதை காணமுடிகிறது.

சிங்கள ஊடகங்கள் தேர்தலுக்கு முந்திய பாணியிலான நிகழ்ச்சிகளை மீட்டத்தொடங்கியுள்ளன. டாக்டர் ஷாபிக்கு எதிராக விசாரணை கமிஷன் வேண்டும் என்று ரத்தன தேரர் கூறிவருகிறார், முஸ்லிம்களின் ஒரே கல்விக்கூடமான ஜாமியா நளீமியாவுக்கு பயங்கரவாதம் பூசப்படுகிறது. நளீமியாவில் படித்த முஸ்லிம்களுக்கு உயர்பதவிகள் வழங்கப்பட கூடாது என்று அவர் சொல்கிறார். அமைச்சர்கள் மட்டும் இல்லை, அமைச்சின் செயலாளராக கூட ஒரு முஸ்லீம் வந்து விட கூடாது என்பது அவரது அபிப்ராயம்.

இலங்கை முஸ்லிம்கள் எதை நோக்கி போகிறார்கள்:

இலங்கையில் சிங்கள பவுத்த பேரினவாதத்தின் முகத்தை ஒருசில தனிநபர்களுடனும், சில ஊடகங்களுடனும், சில அரசியல்கட்சிகளுடனும் மட்டுமே பொருந்திப்பார்த்து பழகிப்போன இலங்கை முஸ்லீம் சமூகம் அந்த பேரினவாதத்தின் முழுப்பரிமாணத்தையும் காண தவறிவிட்டது.

பவுத்த பேரினவாதம் கவனமாக வளத்தெடுக்கப்பட்ட ஒரு சித்தாந்தம். காலனித்துவ ஆட்சியில் அநகாரிக தர்மபால போன்றோரால் தொடங்கி சிறுக சிறுக வளர்க்கப்பட்டு அது முதலில் தமிழர்களின் உரிமையை பறித்தது. அதற்க்கு எதிரான தமிழர்களின் கடும் போராட்டத்தின் விளைவாக, அந்த பேரினவாதம் முஸ்லிம்களுடன் ஒரு தற்காலிக சமரசத்தை செய்துகொண்டது.

2009 ஆண்டு தமிழர்களின் போராட்டம் தோற்கடிக்க பட்டதன் பின்னர் பவுத்த சித்தாந்தம் முஸ்லிம்களுடனான தற்காலிக சமரசத்தை முறித்துக்கொண்டு நேரடியாக இந்த சிறுபான்மை இனத்தின் அடையாளத்தின் மீதும் இருப்பின் மீதும் கைவைத்தது.

கோத்தபாயவும், அவரை சுற்றியுள்ள தேரர்களும் இந்த சித்தாந்தத்தின் அரசியல் முகங்கள், அவர்கள் ஒரு கூறு மட்டுமே. இந்த பேரினவாத சித்தாந்தம் இந்த முகங்களையும் தாண்டி ஆழமானது. அது சமூகத்தின் எல்லா மட்டங்களிலும் வேரூன்றி வியாபித்து இருக்குறது. இந்த பேரினவாத சித்தாந்தத்தின் ஆழத்தையும் அதன் வரலாற்றுப் போக்கையும் , ஏனைய இனங்களின் இருப்பை கேள்விக்கு உள்ளாக்கும் அதன் விருப்பத்தையும், ஆளுமையையும் முழுமையாக புரிந்துகொள்ளாமல் இலங்கை முஸ்லீம்கள் தங்களை ஒரு அழிவில் இருந்து பாதுகாத்துக்கொண்டு முன்னோக்கி நகர முடியாது.

கடந்த தேர்தலின் பின் பல்வேறுபட்ட முஸ்லீம் அறிஞ்சர்களாலும் சமூக குழுக்களினாலும் முன்வைக்கப்படும் யோசனைகள் பெரும்பாலும் இருப்பை நோக்கிய ஒரு சமரச முயற்சிக்கவே பார்க்க முடிகிறது.

இரண்டு பிரதான கட்சிகளில் இருந்தும் தேர்தலில் போட்டியிடுவது, ஆளும்தரப்புடன் இணக்க அரசியலில் ஈடுபடுவது என்று பல்வேறு யோசனைகள் முன்வைக்கப்படுகின்றன. இவை காலத்தின் கட்டாயமும் மாற்று வழி இல்லாத ஒரு சூழ்நிலையின் தெரிவும். இவை தவறு என்றும் கூறுவதற்கு இல்லை. ஆனால் பிரச்சினை இத்தோடு தீரப்போவதில்லை. இரண்டு முஸ்லீம் அமைச்சர்கள் கோத்தபாய அரசாங்கத்தில் இடம்பெறுவதால் மட்டும், வளர்த்தெடுக்கப்பட்ட சிங்கள பவுத்த பேரினவாதம் முஸ்லிம்களை சக பிரஜைகளாக இணைத்துக்கொள்ளும் என்று எதிர்பார்ப்பதற்கு இல்லை.

ஆளும் தரப்பால் இயக்கப்படும் ஊடகங்களில் இருந்தும், காவி உடுத்தவர்களிடம் இருந்தும் அன் மைக்காலமாக வெளிவரும் கருத்துக்கள் ஒரு நிச்சய ஆபத்தின் மொழிவு போல் உள்ளது. நளீமியா போன்ற ஒரு கல்விக்கூடம் இயங்குவதை கூட பொறுத்துக்கொள்ளும் நிலையில் அவர்கள் இல்லை. முஸ்லீம் சமூகத்தின் கல்வியை கட்டம் கட்டமாக அழிப்பதன் மூலம் கலாசார தனித்துவத்தையும் அதன் அடையாளத்தையும் காலப்போக்கில் இல்லாமல் பன்னலாம்.

நளீமியா போன்ற பல்கலை கழகங்களில் படித்து வெளிறுவோர் அரசாங்க உயர்பதவிகளை பெறுவதாகவும் அவர்கள் இஸ்லாமிய அடிப்படை வாத சிந்தனை கொண்டவர்கள் என்ற கருத்திலான ஞாசராவின் அன்மய கூற்று ஒன்றை சொல்கிறது, ஏற்கனேவே பேரினவாத மயமாக்களில் மூழ்கியிருக்கும் சட்டம், நீதி உள்ளிட்ட அரச சேவைகளில் எஞ்சியிருக்கும் ஒருசில முஸ்லிம்களும் துரத்தப்பட்ட இருக்கிறார்கள்.

ரவூப் ஹக்கீமுக்கு பதிலாக அலி சப்ரி வருவதால் தீரும் பிரச்சினை அல்ல இது.

இலங்கை முஸ்லீம் சமூகம் முதலில் தங்களை சுற்றி என்ன நடக்கிறது என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஒரு சிலந்தியின் வலைபோல் தொடங்கி விகாரை விகாரையாய் விரிவாக்கப்பட்டு வளர்க்கப்பட்டிருக்கும் இந்த பவுத்த பேரினவாத சித்தாந்தத்தை முஸ்லீம் சமூகம் காணவேண்டும். எதிர்காலத்தை நோக்கிய எந்தவொரு முன்மொழிவும் முயற்சியும் அந்த சித்தாந்தத்தின் ஆளுகையில் இருந்து எம்மை எப்படி பாதுகாப்பது என்ற புள்ளியில் இருந்து தொடங்க வேண்டும்.